təfavüt — is. <ər.> İki adam və ya iki şey arasındakı fərqli cəhət; fərq. <Tarverdi:> Fəqət yenə bilmədim ki, şeytan ilə bu Aslanın təfavütü nədədir? C. C.. <Qoca:> Bizim üçün şah və gəda – təfavütü yoxdur. A. D.. Təfavüt qoymaq – bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təfavüt — ə. fərqləndirici xüsusiyyət, fərq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
fərq — is. <ər.> 1. Şeyləri, adamları birbirindən ayıran hər hansı xüsusiyyət, onları bir birindən ayıran cəhət; təfavüt. Yaxşı ilə pisin fərqi. Hekayə ilə romanın fərqi. – Köhnə aşnalığın, təzə dostluğun; Fərqi var qış ilə yaz arasında. A. Ə.. 2 … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hal — 1. is. <ər.> 1. Hər hansı bir səbəbdən, şəraitdən doğan vəziyyət, keyfiyyət. Xəstənin halı yaxşıdır. – Hicrin edibdi könlümü bərbad, ağlaram; Çoxlar tutar bu halıma irad, ağlaram. Natəvan. <Ceyranın> keçmiş halı ilə indiki halını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fərq — ə. 1) ayrılıq, ayrılma; 2) təfavüt; 3) ayırma, seçmə; 4) dərketmə; ayırma; 5) baş başın təpəsi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tövfir — ə. fərq, təfavüt, ayırd etmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təmyiz — ə. 1) ayırma, seçmə, təfavüt qoyma; 2) təmiz; 3) şikayət, kassasiya … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
anqırmaq — f. Bərk bağırmaq, böyürmək. Eşşək anqıranda itin başı ağrıyar. (Ata. sözü). – Təlxəklər bütün kələklərini meydana qoydular: . . çaqqal kimi ulaşdılar, banladılar, anqırdılar, kişnədilər, . . xanın halına təfavüt eləmədi. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dünya — is. <ər.> 1. Bir küll olaraq maddənin bütün formalarının məcmusu; kainat. Dünyanın əmələ gəlməsi. 2. Yer kürəsi, yer üzü, aləm. Dünyanın qitələri. Dünyanı dolaşmaq. Dünyada elə bir qüvvə yoxdur ki, bizə qalib gəlsin. – Bütün dünyanı gəzsən … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
idrak — is. <ər.> 1. Dərk etmə, bilmə; dərk etmə qabiliyyəti. <Şeyx Sədra:> Buna idrakınız varırmı sizin? Sizcə məchul qədri şeyxinizin. H. C.. İdrak ilə vurduğum çəkicimin səsindən; Çatlayır divarları qaranlıq zindanların. Ə. C.. Bütün… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kapitan — <fr.> 1. Orduda: baş leytenant rütbəsindən sonra gələn zabit rütbəsi, habelə bu rütbəni daşıyan şəxs. Komandir, Əliyev adlı bir azərbaycanlı kapitan idi. M. C.. 2. Gəmi komandiri, rəisi. Gəmi kapitanı. Kapitan köməkçisi. – Dalğalar qayığı… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti